ค้นหาหมวดอักษร ร

ค้นหาจาก : คำศัพท์ ความหมาย

 

ค้นหา

ค้นหาคำศัพท์แบบเร่งด่วน

• ความหมายของคำว่า ' รุกข–, รุกข์ '

  รุกข–, รุกข์  หมายถึง [รุกขะ–, รุก] น. ต้นไม้. (ป.; ส. วฺฤกฺษ).

คำที่ใกล้เคียงกัน

• รุกขชาติ

  น. ต้นไม้, หมู่ไม้.

• รุกขเทวดา

  น. เทวดาที่สิงสถิตอยู่ตามต้นไม้.

• รุกขมูล

  น. โคนต้นไม้, เรียกพระที่ถือธุดงค์อยู่โคนไม้ว่า พระรุกขมูล.

• รุกขมูลิกธุดงค์

  [–มูลิกะ–] น. ธุดงค์อย่าง ๑ ใน ๑๓ อย่าง ที่ภิกษุจะต้องสมาทานว่าจะอยู่โคนต้นไม้เป็นประจํา. (ป. รุกฺขมูลิกธูตงฺค).

• รุกขกะ

  [–ขะกะ] น. ต้นไม้เล็ก. (ป.).

• รุกขา

  (กลอน) น. ต้นไม้.

• รุกรุย

  [รุกฺ–] ว. รุงรัง, กระจุยกระจาย, ไม่น่าดู, เช่น บ้านช่องรุกรุย เสื้อผ้ารุกรุย;ตํ่าช้า เช่น คนรุกรุย.